Apistogramma diplotaenia
Chociaż ryba ta została opisana już w 1987 roku, to dopiero w 1991 roku trafiła do Europy w większych ilościach. Wtedy to Axel Schneider, Wolfgang Windisch i Dr. Uwe Römer odwiedzili region środkowego i dolnego biegu Rio Negro, gdzie mogli obserwować te ryby w ich naturalnym środowisku.
Przywieźli oni znaczną liczbę tych ryb do Europy i z powodzeniem je rozmnożyli. Co ciekawe, SCHMETTKAMP wspomina, że widział pojedynczy okaz samca już w 1980 roku w Diskus Center Royal w Witten-Stockum, pływającego wśród czerwonych neonów. W tamtym czasie uważał, że ryba ta jest spokrewniona z rodzajem Taeniacara. Każdy, kto hoduje tę rybę, potwierdzi, że zarówno T. candidi, jak i ta dwupasiasta pielęgniczka mają wiele wspólnego.
Nazwa ryby pochodzi od greckich słów „diploos” (podwójny) i „taenia” (pasek, wstęga). W naturze żyje w płytkich, czarnych wodach. Jak wspomniano powyżej, wody te są bardzo miękkie i kwaśne. Nie ma w nich roślin; dno jest zazwyczaj piaszczyste z dużą ilością opadłych liści i starych gałęzi, które zapewniają rybom doskonałe kryjówki przed drapieżnikami. Głównymi drapieżnikami są młode żabnicokształtne (Hoplias malabaricus). W rejonie Rio Padauari i Rio Preto żyją one również obok małych Crenicichla sp. (prawdopodobnie C. regani), Apistogramma gibbiceps, A. paucisquamis i A. regani. Na archipelagu Anavilhanas żyją również obok A. pertensis, A. gephyra, Acarichthys heckelii i Mesonauta insignis. U zbiegu Rio Preto i Rio Padauari, WINDISCH zmierzył przewodnictwo mniejsze niż 10 µS/cm, pH 4,2 i głębokość wody 1,6 m. Samce dorastają do 5 cm długości, samice 3,5 - 4 cm.
Hodowla
Idealny rozmiar akwarium to 60-100 litrów, ale może być większe. Aby pielęgniczki czuły się komfortowo, należy zapewnić im dużo kryjówek. Im więcej doniczek lub rurek, tym lepiej. Oczywiście, należy również pamiętać o estetyce akwarium. Podobnie, należy zapewnić dużo roślin. Utrzymuj solidną filtrację, niezbyt silny prąd wody w akwarium i niezbyt intensywne oświetlenie. W normalnej wodzie z Czeskich Budziejowic o pH około 6,8 i temperaturze około 25-26 °C ryby czują się całkiem dobrze.
Można je trzymać w typowym akwarium towarzyskim, ale najlepiej w akwarium jednogatunkowym. Najlepszymi towarzyszami dla tych pielęgniczek są spokojne tetrowate, takie jak neon Innesa (Paracheirodon innesi), neon czerwony (Paracheirodon axelrodi), mniejsze przedstawiciele rodzajów Hyphessobrycon, Hemigrammus, ołówkowate z rodzaju Nannostomus i inne. Dobrze jest pokryć dno akwarium piaskiem rzecznym o ziarnistości 3-5 mm, który zapewnia dobrą ochronę młodym pielęgniczkom.
Inną opcją jest trzymanie tych ryb samotnie w akwarium jednogatunkowym. Najlepiej trzymać je w parach; wtedy zazwyczaj wystarczą akwaria o pojemności 10-20 litrów z rurką lub doniczką. Jeśli chcesz trzymać razem kilka samic, umieść rurki lub części doniczek w odległości co najmniej 30 cm od siebie, aby samice nie atakowały się zbytnio. Każda z nich ma swoje mini terytorium, którego broni. Samiec ma większe terytorium, dlatego lepiej jest umieścić tylko jednego samca w akwarium. Prędzej czy później słabszy samiec zostałby zabity. Akwarium nie musi mieć wysokiego poziomu wody; ważniejsza jest powierzchnia dna, a przede wszystkim dużo kryjówek. W tak harmonijnie funkcjonującym akwarium można wtedy obserwować rozmnażanie ryb, gdy używa się wody o odpowiednich parametrach.
Karmienie
Jak zawsze podkreślam, zróżnicowana i wysokiej jakości dieta, która nie jest zbyt bogata w tłuszcze, ale zawiera również wystarczającą ilość błonnika, jest jednym z podstawowych warunków bezproblemowej hodowli i udanego rozmnażania. Najlepiej nadaje się do tego pokarm żywy. Preferujemy plankton (rozwielitki, oczliki); w nagłych wypadkach pomogą larwy artemii. Karmimy żywymi lub mrożonymi larwami komarów lub, najlepiej, ochotkami, około raz w tygodniu. Jeśli są stosowane częściej, ryby nasycą się tym pokarmem i nie będą go spożywać w wystarczających ilościach. Pokarm w płatkach lub granulat jest rzadko akceptowany przez moje ryby.
Rozmnażanie pielęgniczek
Ryby te rozmnażają się w jaskiniach, najlepiej w częściach doniczek, ale czasami również w rurkach i innych kryjówkach. Zazwyczaj wybiera je samica, samiec jedynie zapładnia ikrę. Reszta pracy pozostaje samicy. Nie ma dużo jaj, zazwyczaj wychowuje się tylko kilkadziesiąt młodych ryb. Wylęg w temperaturze 27-28 °C trwa około 3 dni; po kolejnych 4 dniach narybek swobodnie pływa. Alfą i omegą udanego rozmnażania są z jednej strony odpowiednie warunki do hodowli ryb rodzicielskich (przede wszystkim jakość wody i dieta), a z drugiej strony wysokiej jakości woda hodowlana. Wolę używać wody naturalnej (ze źródła 20 km od Czeskich Budziejowic, 45 µS/cm, pH 5,6) lub przygotować podobną wodę.
Zawsze postępuję tak, jak to jest w zwyczaju przy przygotowywaniu wody dla tetrowatych. Można użyć zarówno wymienników jonowych, jak i odwróconej osmozy. Im niższy dKH, tym lepiej. Do właściwego odchowu wylęgłego narybku używamy drobnych larw artemii, oczlików, ale konieczna jest skrupulatna czystość w zbiorniku hodowlanym! Lepiej jest karmić kilka razy dziennie, zawsze w małych ilościach. W odstępach jednodniowych lub dwudniowych odessywamy resztki pokarmu z dna i dolewamy świeżej wody, która jest nieco twardsza niż używana woda hodowlana. Nie przekraczamy dziennej ilości pół litra. Młode ryby nie lubią dużych zmian w chemii wody.
Zdjęcia:
- Las deszczowy Amazonii, „zielone płuca Ziemi”, jest domem dla wielu pięknych gatunków zwierząt. Liczba gatunków ryb jest przedmiotem dyskusji, ale z pewnością przekracza kilka tysięcy, zarówno zidentyfikowanych, jak i niezidentyfikowanych. Zdjęcie przedstawia jeden z wielu małych strumieni w górnym biegu Rio Negro, gdzie łowiliśmy dwupasiaste pielęgniczki wraz z neonami czerwonymi (Paracheiirodon axelrodi). Czasami łowiliśmy również tetrę Weitzmana (P. weitzmani).
- Przy bliższym przyjrzeniu się biotopowi widzimy oprócz neonów czerwonych również kilka pielęgniczek, głównie A. diplotaenia.
- Dorosły samiec A. diplotaenia. Samica A. diplotaenia gotowa do tarła.
- Zbiornik hodowlany dla pielęgniczek urządzamy dość prosto, z drobną filtracją, pozostawiając dno gołe, aby detrytus można było łatwo odessać.
- Przykład zbiornika hodowlanego o pojemności około 20 l, w którym zapewniamy zarówno drobną filtrację, która nie powoduje zbyt silnego przepływu wody, jak i wystarczającą ilość kryjówek dla samicy i młodych.
