Betta coccina (Bojownik szkarłatny) - Szkarłatna piękność z Azji Południowo-Wschodniej

Wstęp

Słowo Betta pochodzi od malajskiego terminu "ikan betah", który jest lokalną malajską nazwą tego gatunku. Nazwa gatunkowa coccina pochodzi od łacińskiego słowa "coccinus", które oznacza szkarłatny.

Ta Betta występuje w wielu miejscach w prowincjach Jambi i Riau na Sumatrze w Indonezji oraz w stanie Johor na Półwyspie Malajskim.

W środowisku naturalnym zamieszkuje lasy bagienne z wieloma małymi strumieniami. Miejsca, w których występuje, są przeważnie zacienione, ukryte pod gęstymi gałęziami drzew i krzewów. Woda w tych obszarach jest ciemno zabarwiona taninami i wzbogacona kwasami humusowymi i innymisą inne składniki powstające w wyniku rozkładu materii organicznej. Wartości wody są tutaj, że tak powiem, skrajne. Zawartość rozpuszczonych minerałów jest znikoma, a pH zwykle waha się między 3,0 a 4,0. Dno biotopu tych ryb jest najczęściej pokryte opadłymi liśćmi, gałęziami i poprzetykane licznymi korzeniami drzew. W suchych okresach roku ryby te są w stanie przetrwać nawet kilka tygodni tylko w wilgotnych liściach.

Chów

Zbiornik dla jednej do dwóch par powinien mieć co najmniej 30 litrów. Ryby te rzadko walczą ze sobą, dlatego możliwe jest trzymanie kilku osobników w jednym zbiorniku. Na dno nadaje się piasek kwarcowy o frakcji 1-3 mm, dużo roślin, różne gałązki, korzenie i wskazane jest użycie suchych liści, które pokrywają część dna.

Liście działają jak rezerwuar pokarmu dla drobnoustrojów, które biorą udział w rozkładzie biomasy, a te z kolei służą jako pierwszy pokarm dla ewentualnego narybku. Filtracja z umiarkowanym przepływem wody jest odpowiednia. Idealny jest filtr napędzany powietrzem. Akwarium nie może się obejść bez szyby przykrywowej, ponieważ Betty są doskonałymi skoczkami i bardzo często wyskakują ze zbiornika. Inną funkcją szyby przykrywowej jest to, że utrzymuje nad powierzchnią wody ciepłe i wilgotne powietrze, którym Betty oddychają. Bez tego środka zaradczego ryby często mogą cierpieć na zapalenie labiryntu.

Do zbiornika możemy wpuścić rośliny pływające, pod którymi samiec może zbudować gniazdo piankowe. Samiec strzeże gniazda, a następnie opiekuje się ikrą, a później narybkiem, aż do momentu, gdy zacznie on swobodnie pływać. W gęsto zarośniętym zbiorniku wiele narybku przeżywa nawet bez interwencji hodowcy. Konieczne jest tylko karmienie tego narybku artemia nauplii po około tygodniu życia.

Idealne parametry wody do trzymania i hodowli to przewodność do 50 uS i pH 4,0-5,0 oraz temperatura od 26 do 30 stopni Celsjusza. Miękka i kwaśna woda nie jest jednak absolutnie konieczna. Ja sam hodowałem te ryby w średnio twardej wodzie miejskiej o pH 7,0 i temperaturze około 24 stopni Celsjusza. Pokarm tych ryb powinien składać się głównie z planktonu, takiego jak cyclops lub daphnia, ale chętnie przyjmują również grindal, corethra, a ryby, które hodowałem, chętnie przyjmują również suche mikrogranulki. Narybek można karmić mikro nicieniami, świeżo wylęgniętą artemią lub żywym drobnym cyclopsem. Nie przekarmiaj ryb, większość Bett jest podatna na otyłość, a to prowadzi do późniejszych częstych chorób.

Akwarium powinno być tylko lekko oświetlone, aby ryby nie były płochliwe i miały intensywniejsze ubarwienie. Dlatego też pożądane jest wybieranie roślin, które nie potrzebują dużo światła, takich jak microsorium, cryptocoryne, taxiphyllum.

Wskazane jest dodanie do wody własnego wywaru z torfu lub szyszek olchowych lub migdałecznika morskiego. O wiele wygodniejsze jest jednak użycie jednego z komercyjnych wyciągów. Ja od wielu lat używam produktu Aquahum i jak dotąd nie znalazłem lepszego.

Teraz prawdopodobnie wiesz już wszystko, więc śmiało zabierz się za hodowlę tych szkarłatnych piękności. 

Zdjęcie (autor: Michał Klacek):

1. Samiec szukający pokarmu w podłożu
2. Samiec
3. Samica
4. Samiec