Żywe pokarmy - część 1

Hodowanie żywych pokarmów dla zwierząt akwariowych może znacząco poprawić ich zdrowie i witalność. Żywe pokarmy naśladują naturalną dietę wielu gatunków ryb i bezkręgowców, zachęcając je do naturalnych zachowań i dostarczając niezbędnych składników odżywczych, których często brakuje w dietach komercyjnych.

1. Zrozumienie korzyści płynących ze stosowania żywych pokarmów dla zwierząt akwariowych

• Wartość odżywcza: żywe pokarmy są bogate w białko i niezbędne kwasy tłuszczowe, które są niezbędne dla wzrostu i zdrowia, a także sprzyjają pięknemu ubarwieniu ryb. Ponadto zawierają żywe enzymy, które wspomagają trawienie.
• Stymulacja i naturalne zachowanie: polowanie lub zbieranie żywych ofiar stymuluje ryby psychicznie i fizycznie, zmniejsza stres i promuje zdrowe, naturalne zachowanie.
• Sukces reprodukcyjny: wiele gatunków wymaga określonych żywych pokarmów, aby zainicjować typowe zachowania reprodukcyjne. Żywy pokarm może być niezbędnym bodźcem do tarła.

2. Zakładanie kultur

Hodowla żywego pokarmu wymaga zrozumienia cyklu życia i potrzeb środowiskowych wybranego organizmu.

Paramecium

• Wartość odżywcza: Paramecium zawiera około 50-60% białka, co jest bardzo ważne dla wzrostu i rozwoju młodych ryb. Zawartość tłuszczu wynosi około 10-20%, a także zawiera niewielkie ilości niezbędnych kwasów tłuszczowych, które są ważne dla energii i prawidłowego funkcjonowania komórek. Zawartość węglowodanów jest stosunkowo niska, wynosząca około 10%, co jest odpowiednie dla metabolizmu narybku. Paramecium zawiera również mikroelementy i witaminy, takie jak kompleks witamin B, które przyczyniają się do ogólnego zdrowia zwierząt akwariowych.
• Opis: Powierzchnia ciała Paramecium pokryta jest tysiącami małych rzęsek, które wykonują zsynchronizowane ruchy, umożliwiając organizmowi pływanie do przodu lub obracanie się. Te rzęski pomagają również w kierowaniu pokarmu do otworu gębowego, który znajduje się z boku ciała.
• Gdzie zdobyć:
  • Z natury: Paramecium jest powszechnie spotykany w środowiskach słodkowodnych, takich jak stawy, baseny lub strumienie. Aby je zebrać, można postąpić następująco:
    • Paramecium często występują w wodach stojących z dużą ilością materiału organicznego, takich jak zastoje wody, baseny z materiałem roślinnym lub w pobliżu rozkładających się liści i innych szczątków organicznych.
    • Zbieranie odbywa się za pomocą drobnej siatki, pipety lub pojemnika, za pomocą którego można pobrać wodę z tych obszarów. Pozwól próbce wody postać, a następnie sprawdź pod mikroskopem, czy zawiera pantofelka.
    • Zebrana próbka może być przefiltrowana przez drobne sito, aby oddzielić większe organizmy.
  • Kupienie pożywki: Zakupiona kultura startowa zazwyczaj zawiera małą koncentrację pantofelka w roztworze odżywczym. Wystarczy przenieść ją do pojemnika z czystą wodą i dostarczyć im pożywienia, aby szybko się rozmnożyły.
  • Wykorzystanie naturalnego rozkładu materii organicznej: Inną metodą pozyskiwania pantofelka jest stworzenie środowiska sprzyjającego ich naturalnemu wzrostowi. Należy napełnić pojemnik wodą i dodać kawałek warzywa (takiego jak liść sałaty) lub innej materii organicznej, którą pozwalamy rozłożyć. Po kilku dniach w tak przygotowanej wodzie mogą pojawić się pantofelki i inne mikroorganizmy. Ten proces naśladuje naturalne środowisko, w którym często występują pantofelki.
• Zakładanie kultury: Użyj małego pojemnika z wodą bez chloru. Dodaj źródło pożywienia, takie jak drożdże, mąka pszenna lub rozkładający się materiał roślinny, aby wspierać wzrost.
• Przechowywanie i konserwacja: Hodowanie Paramecium wymaga małych zbiorników z przegotowaną, stojącą wodą lub wodą deszczową oraz źródła pożywienia: zwykle drożdży, drobno zmielonego pokarmu akwariowego lub zmielonych płatków owsianych. Paramecium szybko się mnożą i mogą zapewnić stały zapas żywego pokarmu dla ryb akwariowych. Ten rodzaj pokarmu jest szczególnie idealny dla gatunków, które mają wysokie wymagania dotyczące wysokiej jakości i łatwo przyswajalnego pokarmu we wczesnym etapie życia. Kulturę należy przechowywać w ciepłym miejscu z pośrednim światłem. W razie potrzeby delikatnie napowietrzać i regularnie odnawiać pożywkę, aby zapobiec gniciu.

Lumbriculus variegatus 

• Wartość odżywcza: ten gatunek robaka jest popularny ze względu na wysoką wartość odżywczą, zawierającą około 50% białka i około 10-15% tłuszczu. Jego zawartość hemoglobiny przyczynia się również do tego, że jest chętnie akceptowany przez ryby jako naturalny pokarm. Jest to idealny pokarm dla ryb preferujących zbieranie pokarmu z dna.
• Opis: Gatunek ten jest bardzo adaptacyjny i może przetrwać w różnych środowiskach słodkowodnych, od płytkich stawów po płynące rzeki. Dżdżownica żyje głównie w mulistych osadach, gdzie żywi się materiałem organicznym, takim jak szczątki roślin, detrytus i mikroorganizmy. Jeśli robak zostanie podzielony na kilka części, każda z nich ma potencjał do regeneracji w kompletny organizm.
• Gdzie zdobyć: najlepiej zakupić od hodowcy żywego pokarmu, ponieważ zbieranie w naturalnych warunkach jest trudne.
• Hodowla i utrzymanie: Hodowanie Lumbriculus variegatus w warunkach domowych jest stosunkowo łatwe. Można je przechowywać w mniejszych zbiornikach z mulistym podłożem i regularną dostawą szczątków organicznych. Ważne jest utrzymanie dobrej jakości wody, która musi być dobrze napowietrzona, aby populacja robaków rosła i była zdrowa. Akwaryści często przechowują dżdżownice w oddzielnych zbiornikach, skąd regularnie są pobierane jako pokarm dla ryb.

Mikroglizdy lub mikrohelminthy – np. Panagrellus redivivus

• Wartość odżywcza: Panagrellus redivivus jest wysoce odżywczy, zawiera około 48-52% białka i 20-25% tłuszczu. Zawierają również niezbędne kwasy tłuszczowe oraz inne ważne mikroelementy.
• Opis: Panagrellus redivivus to mały, przezroczysty nicienie o wydłużonym, cylindrycznym ciele. Ze względu na mikroskopijne rozmiary, robaki są widoczne gołym okiem jedynie jako małe, białe nitki aktywnie poruszające się w wodzie. Mikroglizdy są miękkie i łatwe do strawienia, co jest szczególnie ważne dla narybku.
• Gdzie je zdobyć: najlepiej kupić je od hodowcy żywego pokarmu.
• Zakładanie kultury: Dla tych robaków użyj płytkiego pojemnika z płatkami owsianymi lub plastrami ziemniaka jako podłoża. Dodaj kulturę startową robaków i lekko przykryj. Robaki żywią się mikroorganizmami rozwijającymi się w podłożu, a regularne dokarmianie pozwala szybko zwiększyć populację.
• Opieka i utrzymanie: Ważne jest zapewnienie odpowiedniej wilgotności i utrzymanie podłoża lekko wilgotnego, aby robaki mogły się rozwijać. Temperatura powinna być w granicach pokojowych (20-25°C), co zapewnia optymalne warunki do ich wzrostu. Robaki najlepiej zbierać pędzelkiem lub szpatułką, gdy pełzną po bokach pojemnika. Odświeżaj podłoże, gdy zostanie zużyte lub zepsute.

Artemia salina

• Wartość odżywcza: Świeżo wyklute nauplii są idealnym pokarmem dla małych ryb i larw, ponieważ są bogate w białko (około 50-60% suchej masy) oraz tłuszcz (około 20%), a także zawierają ważne witaminy i minerały. Oprócz białka i tłuszczu, Artemia są bogate w niezbędne kwasy tłuszczowe, takie jak EPA i DHA, które są kluczowe dla zdrowego wzrostu i rozwoju ryb oraz wzmacniają ich układ odpornościowy. Ze względu na swoje rozmiary i ruchliwość, nauplii naturalnie stymulują narybek do polowania, co sprzyja ich wzrostowi i rozwojowi.
• Opis: Ciało Artemii jest segmentowane, a poszczególne segmenty posiadają pary błoniastych kończyn, które służą do poruszania się i oddychania.
• Gdzie je zdobyć: Najlepiej kupić je w sklepie akwarystycznym.
• Hodowla: Użyj wylęgarni solankowej, albo dedykowanej specjalnie dla Artemii, albo wykonanej z odwróconej butelki PET, do której na przykład umieścisz kamień napowietrzający. Użyj 20 g soli na 1,5 litra wody. Dodaj jaja Artemii i zapewnij silne napowietrzanie, aby jaja były w ruchu.
• Wylęg: Po wykluciu (zazwyczaj po 24-48 godzinach, w zależności od temperatury i światła) oddziel nauplii od skorupek za pomocą drobnego sita lub delikatnego światła. Skorupki wypłyną na powierzchnię, a nauplii opadną na dno lub w stronę światła.
• Przechowywanie: Jaja należy przechowywać w chłodnym, suchym miejscu, ponieważ w przeciwnym razie ich jakość może ulec pogorszeniu.

Aby kontynuować, przejdź do części 2